در جریان مکاشفات فکری ام به چیزی جدید پی بردم که جالب توجه است؛ اینکه از خودسانسوری چه در نوشتن و چه در تعاملات اجتماعی بیام بیرون و برخلاف گذشته، به منظور تطبیق خود با جامعه فعلی ، خودم را هر آنچه که هستم با تمام ضعف ها و نقص ها، بپذیرم چون هیچ کس در این دنیا کامل نیست. از افشای نقاط ضعفم نباید هیچ واهمهای داشته باشم، باید با ترسهایم روبرو شوم و شکست را یک مقوله حیاتی برای کسب تجربه و رسیدن به کمال بدانم. با تقویت حس شجاعت بر همه ضعف هایم غلبه کنم و به سایر توانمندی هایم ایمان بیارم...