در مدح پدر نازنینم

پدر یک قهرمان است. کسی که با وجود جنگ و نابسامانی اقتصادی و اجتماعی توانسته در نهایت ساده زیستی خانواده ای پرجمعیت را اداره کنه، خرج و مخارج زندگی رو تامین کنه‌ و فرزندانی سالم و صالح تحویل جامعه بده. بارزترین ویژگی پدر شاید پشتکارش باشد. تا جایی که من به یاد دارم او بدون ترس از طرد شدن همیشه خودش بوده، اگر قوه تشخیصش استدلال کند که کاری به صلاح است، هیچکس نمیتونه او رو از انجام آن کار منصرف کند. با تمام خصوصیات اخلاقی خوبی که داره هیچوقت لازم ندونسته که همه را راضی نگه دارد چون میداند این کاری است غیرممکن پس کاری را که خودش دوست دارد انجام میدهد و نه کاری که بقیه ازش انتظار دارند. هرچند استعداد کافی برای کارش رو نداشته اما در طول تمام این سالها عاشق کارش بوده و یاد گرفته سرنوشتش را دوست بدارد و با سخت کار کردن به خانواده اش عشق بورزد. هیچ کاری رو نیمه کاره رها نمیکند حتی اگر همه اطرافیانش براش آیه یاس بخونن و دلسردش کنن. او همواره قدر داشته هایش را میداند و از دارایی هایش محافظت میکند. پدر به من یاد داد که زندگی یعنی رنج کشیدن و هرچقدر جسارت رویارویی با رنج ها و مشکلات را داشته باشی به همان اندازه خواسته هایت برآورده خواهد شد. او به من آموخت که قوی باشم و با امید و انگیزه برای تحقق رویاهایم بجنگم. غیر این ها او فردی بی آزار، دوستدار کتاب، کار و تلاش و فعالیت فیزیکی است که با اجتناب از بطالت و تن آسایی و نیز برگزیدن سبک زندگی سالم توانسته هر روزش را به تمام و کمال زندگی کند. او آمال و آرزوهایش رو در دنیا کوتاه کرده و به جای آن زندگی شرافتمندانه و ساده زیستی را برگزیده و غیر از حال خوش انتظار زیادی از زندگی ندارد. اما نقطه ضعف اصلی اش شاید اینه که در تعاملات اجتماعی بسیار ضعیف عمل کرده و تا حدودی ساده لوح و خوش باور است. دلی پاک و بی کینه دارد و دشمنی ها را زود از یاد میبرد و میبخشد اما یک قاعده کلی دارد و اون اینه که حتی‌الامکان منافع خودش رو بر منافع بقیه ترجیح میده.